Woskownica pensylwańska (Myrica pensylvanica, Norella pensylwanica) rośnie na wschodzie Stanów Zjednoczonych, głównie w wąskim pasie nad Atlantykiem i w rejonie jeziora Eire.
OPIS:
Woskownica pensylwańska w naturze jest krzewem osiągającym zwykle półtora do czterech metrów wysokości. Na mokrych glebach czasem tworzy kolonie – rozprzestrzenia się przy pomocy odrostów korzeniowych.
Lśniące, skórzaste liście bardzo długo utrzymujące się na gałązkach ( w łagodnym klimacie woskownica jest zimozielona), mnóstwo niebieskawych owoców oblepiających gałązki egzemplarzy żeńskich (roślina dwupienna) i efektowna błyszcząca kora to powody dla których woskownice są w Ameryce często sadzone w ogrodach i terenach zieleni. Utworzone z nich gęste szpalery i żywopłoty są zielone niemal przez cały rok.
Woskownice mają walory nie tylko estetyczne:
-olejek uzyskiwany z aromatycznych liści jest stosowany w przemyśle kosmetycznym i do aromatyzowania żywności, same liście używane są do warzenia piwa.
-dekoracyjne owoce będące pokarmem dla wielu gatunków ptaków pokryte są woskiem który od stuleci używany jest do wyrobu spalających się bez dymu, wydzielających przyjemny zapach świec. Wosk stanowi około 1/4 masy owoców, pozyskuje się go bardzo prosto. Jako że topi się już w temperaturze nieco poniżej 50 C więc wystarczy wrzucić owoce do gorącej wody i zebrać unoszący się na powierzchni.
UPRAWA:
Woskownice mogą rosnąć dosłownie wszędzie. W łagodnym klimacie zimozielone, bez żadnych uszkodzeń znoszą 40-stopniowe mrozy. Mogą rosnąć na bagnach (wtedy właśnie wydają odrosty ze znajdujących się tuż pod powierzchnią korzeni) a zarazem są bardzo odporne na suszę. Współżyją z bakteriami glebowymi dlatego radzą sobie nawet na jałowych wydmach. Mogą rosnąć w słońcu i w cieniu, na glebach kwaśnych i na wyraźnie zasadowych, niestraszna im jest używana zimą sól drogowa.
Woskownice rosną powoli – w Polsce jako krzewy zapewne nie będą większe niż dwumetrowe, uformowane w drzewka będą nieco wyższe.
