Pięknotka japońska (poładnia, kalikarpa) (Callicarpa japonica) oprócz Japonii rośnie również w Chinach i na Tajwanie.
OPIS:
Pięknotka japońska rośnie mniejsza od bardziej znanej pięknotki Bodiniera, będzie niewiele ponad metrowym, gęstym krzewem o zaokrąglonym pokroju.
Jak wszystkie pięknotki, również ten gatunek słynie przede wszystkim z owoców. Bardzo liczne, fioletowe i lśniące pestkowce czteromilimetrowej średnicy pozostają na gałązkach długo po opadnięciu liści – od września do listopada pięknotki wyglądają najefektowniej. Owocki opadają dopiero po silniejszych mrozach lub zostają zjedzone przez ptaki, czasem zdobią krzewy jeszcze w końcu grudnia.
Pachnące, różowe lub białawe kwiatki rozkwitają w lipcu i sierpniu.
10-centymetrowe liście przybierają jesienią kolor żółty lub różowofioletowy.
UPRAWA:
Pięknotki japońskie są odporne na mrozy w stopniu podobnym jak pięknotki Bodiniera, podczas „zim stulecia” marzną do granicy śniegu. Jako że kwitną i owocują na jednorocznych pędach nie jest to istotna szkoda – trzeba tylko wyciąć wiosną uschnięte gałązki. (Młode, świeżo posadzone rośliny mogą być wrażliwsze, warto na wszelki wypadek nieco okryć nasadę krzewu.) Można pięknotki traktować jak bylinę, niezależnie od ich stanu każdej wiosny krótko przycinać nad ziemią. Silnie odrosną, zakwitną i wydadzą owoce.
Pięknotki japońskie znoszą ocienienie, ale najlepiej owocują rosnące na ciepłych, słonecznych stanowiskach.
Krzewy rosnące samotnie mogą zawiązywać mało owoców – niezawodnie owocują zapylane krzyżowo, pyłkiem z innego egzemplarza. Wniosek: warto kupić dwie 🙂
Specjalnych wymagań glebowych pięknotki japońskie nie mają, gleba powinna być przepuszczalna i należy unikać nadmiernego nawożenia. Na bardzo żyznych stanowiskach pięknotki silnie rosną ale słabiej kwitną i owocują.
