Parczelina trójlistkowa (Ptelea trifoliata) rośnie we wschodniej połowie Kanady i USA.
OPIS:
W swojej ojczyźnie bywa wysokim krzewem lub drzewkiem do 7 metrów wysokości, w Polsce zwykle miewa nie więcej niż 4 metry.
Parczelina, jak inne rośliny z rodziny rutowatych ( np. korkowiec amurski czy ewodia koreańska ) pachnie. Wszystkie części (kora, korzenie, roztarte liście) wydzielają silną, bardzo przyjemną i orzeźwiającą woń cytryny.
Wyjątkowo intensywnie, pięknie pachną niepozorne ale bardzo liczne kwiatki. W czerwcowe wieczory miodowy zapach wypełnia cały ogród – nie ustępuje pod tym względem oliwnikowi (może go przewyższa?). Kwitną już malutkie krzewy.
Parczelina jest bardzo efektowna przez cały rok. Lśniące liście nie są uszkadzane przez choroby i szkodniki, jesienią przybierają soczysty, żółty kolor. Bardzo liczne owoce przypominające owoce wiązu (mają 2-2,5 cm średnicy i 2 nasiona pośrodku) pozostają na krzewie do wiosny. Gałązki z owocami znakomicie wyglądają w suchych bukietach.
Same owoce natomiast, bardzo gorzkie, były kiedyś w Stanach Zjednoczonych stosowane przy warzeniu piwa jako namiastka chmielu – stąd angielska nazwa parczeliny „Hoptree” czyli chmielowe drzewo. Podobno są również tacy, którzy lubią owoce parczeliny pogryzać na surowo.
UPRAWA:
Może rosnąć wszędzie. Na glebach suchych i ubogich osiągnie najwyżej 2 metry, w cieniu będzie miała luźniejszą i mniej regularną koronę.
Rośnie powoli, nie lubi przesadzania.
