Orszelina szara, O. japońska (Clethra barbinervis) rośnie we wschodnich Chinach, w Korei i w Japonii. Najczęściej spotkać ją można w widnych lasach liściastych na glebach raczej suchych.
OPIS:
W swojej ojczyźnie bywa wysokim krzewem lub nawet 9-metrowym drzewkiem – u nas zapewne osiągnąć może połowę tego, dziesięcioletnia nie będzie mieć więcej niż 2 metry.
Orszelina szara jest efektowna o każdej porze roku:
-od wiosny zdobią ją ciemnozielone liście, podobnie jak u spokrewnionych enkiantów tworzące rozetki na końcach pędów (cecha widoczna zwłaszcza u roślin rosnących na stanowiskach słonecznych).
-w drugiej połowie lata orszelina szara kwitnie. Dzwonkowate kwiaty tworzące nawet piętnastocentymetrowe wiechy pachną przepięknie!
-jesienią orszelina efektownie przebarwia liście – zwykle na pomarańczowo, czasem są żółte lub czerwone.
-w okresie bezlistnym podziwiać można piękną łaciatą korę pnia i grubszych gałęzi, podobną do kory stewarcji (widoczna jest zwłaszcza u orszelin o pokroju drzewkowatym).
Tą cechę trudno będzie wykorzystać, warto jednak wiedzieć, że orszelina szara posiada nieprzeciętną zdolność do akumulowania w liściach obecnego w glebie kobaltu. Sadzi się ją więc na terenach skażonych, obrotni amerykanie opatentowali nawet tą metodę do pozyskiwania tego metalu na skalę przemysłową (chyba nie wdrożono tego pomysłu).
UPRAWA:
W naturze orszeliny szare najczęściej rosną w poszyciu lasów, na suchych, lekko kwaśnych glebach. Bardzo ładnie rosną i kwitną również w na stanowiskach słonecznych, ale pod warunkiem, że gleba jest dostatecznie wilgotna. Nie lubią rosnąć w pełnym słońcu na glebach suchych.
Na zimowe mrozy orszeliny szare są odporne, czasem cierpią od majowych przymrozków.
Nie chorują, są wolne od szkodników.
