Lilak japoński, Lilak drzewiasty (Syringa reticulata var. japonica lub S. amurensis var. japonica) to występująca na północy Japonii odmiana rosnącego na Syberii lilaka amurskiego (inaczej lilaka żyłkowanego).
OPIS:
Lilak japoński rośnie największy ze wszystkich lilaków. W lasach, ścigając się do światła osiąga nawet 17 metrów wysokości, uprawiany na słonecznym stanowisku może być po latach drzewem blisko dziesięciometrowym.
Lilak japoński jest „naj” również pod innymi względami:
– kwitnie najpóźniej z lilaków bo aż w lipcu
– białe lub kremowe kwiatki skupione są w największe spośród lilaków, nawet ponad 30-centymetrowe kwiatostany.
Lilak japoński efektowny jest również jesienią (przebarwia liście na żółto, różowo i fioletowo) oraz w okresie bezlistnym (lśniąca kora złuszcza się z pnia i konarów poprzecznymi pasami, jak u wiśni).
Warto jeszcze wspomnieć, że ten lilak nie wydaje odrostów korzeniowych – można go bez obawy posadzić w ogrodzie, nie stanie się trudnym do opanowania chwastem.
Walory dekoracyjne oraz odporność na trudne warunki sprawia, że lilaki japońskie w wielu krajach bywają sadzone jako drzewa uliczne, z rosnących krzewiasto tworzy się szpalery i nieformowane żywopłoty.
Bardzo nektarodajne kwiatki lilaka japońskiego są krótsze niż innych lilaków, dzięki temu nektar mogą z nich zbierać również pszczoły. Niewiele jest roślin tak obficie kwitnących w środku lata, dlatego lilaki japońskie są cennymi drzewami miododajnymi.
UPRAWA:
Lilak japoński specjalnych wymagań nie ma, większe rozmiary osiąga na glebach wilgotnych. Jak niemal wszystkie rośliny lepiej kwitnie i ładniej przebarwia się jesienią jeśli rośnie na stanowisku słonecznym.
Zupełnie odporny na mrozy, bez żadnych zastrzeżeń.
