Klon japoński (Acer japonicum) w naturze rośnie w dolinach górskich na północy Japonii – na Hokkaido i na północnym krańcu największej japońskiej wyspy Honsiu
OPIS:
Klony japońskie rosną bardzo wolno, zwykle wyrastają w kilkumetrowe nisko rozgałęzione drzewka. W Japonii największe osiągają po 100 latach 10 metrów wysokości i 40 centymetrów średnicy pnia.
Kiedy przed dwustu laty zaczęto przywozić z Japonii uprawiane tam od stuleci przeróżne gatunki i odmiany klonów, europejscy uczeni botanicy oszołomieni ich niezwykłą różnorodnością początkowo ochrzcili je jedną łacińską nazwą – Acer polymorphum. Z tej grupy chyba właśnie klon japoński został wyodrębniony jako pierwszy – od pozostałych 'palmowych’ różni się dosyć znacznie: ma prawie okrągłe, największe spośród nich liście (do 15 cm) z 9-13 klapami. ( Od kształtu liści wzięła się japońska nazwa tego klonu hauchiwa-kaede. Hauchiwa to magiczny wachlarz z piór na którym latał „niebiański pies”, paskudny z charakteru i wyglądu demon Tengu, postać z japońskiej mitologii. Tengu miał czerwoną twarz i długi nos, robił dużo złego, ale był na niego sposób – bał się makreli. Hauchiwa-kaedeznaczy mniej więcej „podobny do hauchiwy”.)
Wyróżniane są cztery podstawowe odmiany klonów japońskich:
– typowy A. japonicum o liściach słabo powcinanych, z małymi klapami. Takie „prawdziwe” klony japońskie są rzadko sadzone, inne odmiany podobają się bardziej
–A. japonicum 'Vitifolium’, odm. winolistna z klapami dłuższymi, powcinanymi do połowy,
–A. japonicum 'Aconitifolium’, odm. tojadolistna (jap.’Mai-kujaku’ = tańczący paw) z liśćmi powcinanymi prawie do nasady. Klapy długie z dużymi ząbkami, wachlarzowato zachodzące na siebie,
–A. japonicum 'Dissectum’ ma liście z bardzo wąskimi klapami, niemal zredukowanymi do nerwów. Ta odmiana rośnie baaaardzo powoli – drzewka z przewisającymi, pogiętymi gałązkami osiągają najwyżej 2-3 metry wysokości. Odmiana rzadka, zwykle podpisywana „Klon palmowy”. Do tej grupy należy ostatnio modny kultywar „Green cascade”
Klony japońskie wyglądają bardzo efektownie podczas kwitnienia w maju (kwiaty czerwone, duże, do 15 mm średnicy), ale największe wrażenie robią jesienią. W miejscach nasłonecznionych ich liście stają się czerwone i purpurowe, w ocienionych jaśniejsze, pomarańczowe i czerwone. Wyglądają rewelacyjnie!
UPRAWA:
Już kilkuletnie klony japońskie są zupełnie odporne na mrozy. Wymagania glebowe mają przeciętne, nie powinno się ich sadzić na glebach mokrych. Znoszą cień, ale najładniej przebarwiają się rosnące na stanowiskach słonecznych.
Klony japońskie mają „solidne”, dość grube liście, dlatego znacznie lepiej niż klony palmowe znoszą warunki miejskie (gorąco, zapylenie, suche powietrze), odmiany o mniej strzępiastych liściach mogą rosnąć w miejskich ogrodach (raczej nie 'Dissecta’).
