Głóg szkarłatny odm. pyszna (Crataegus pedicellata var. gloriosa ale również Crataegus delecta, Crataegus coccinea var. gloriosa, Crataegus coccinea var. pringlei, Crataegus pringlei, Crataegus exclusa) występuje w północno-wschodniej części Stanów zjednoczonych i w Kanadzie, odmiana o soczystych i pachnących owocach (dlatego „pyszna”) pochodzi z okolic Nowego Jorku.
OPIS:
Głogi szkarłatne to wysokie krzewy lub kilkumetrowe drzewka z poziomo rozpostartymi gałęziami. W młodości są bardzo kolczaste (na silnie rosnących pędach mocne, ponad 5-centymetrowe ciernie), na starszych wolno rosnących drzewach ciernie zanikają. W związku z tym, że głogi szkarłatne doskonale znoszą przycinanie, świetnie nadają się na obronne żywopłoty. Splątane, bardzo kolczaste pędy odroślowe tworzą barierę nie do przebycia.
Głogi szkarłatne pięknie wyglądają obsypane zaróżowionymi kwiatami w maju, natomiast w sierpniu i wrześniu zdobi je mnóstwo jaskrawoczerwonych owoców. Odmiana pyszna, jak wskazuje nazwa, wyróżnia się owocami soczystymi i pachnącymi. Są większe niż u typu (mają około 2 cm średnicy), smaczne na surowo, znakomicie nadają się na wino oraz dżemy, galaretki i inne przetwory.
Dojrzałe owoce są miękkie i szybko opadają, aby je zebrać w celach konsumpcyjnych najprościej jest rozłożyć pod drzewkiem folię lub płachtę i potrząsnąć – dojrzałe spadną, niedojrzałe strząśniemy za kilka dni.
Liście z ostrymi klapami mają zwykle 6-10 centymetrów długości, jesienią przebarwiają się na różowo, pomarańczowo i żółto.
UPRAWA:
Głogi szkarłatne są zupełnie odporne na mrozy, odporne na suszę ale na glebach bardzo suchych i ubogich wcześniej gubią liście. Niewybredne co do gleby, mogą rosnąć również na glebach o odczynie wyraźnie zasadowym – taka jest często na niedawnych placach budowy.
Głogi szkarłatne najobficiej kwitną i owocują na stanowiskach słonecznych, są odporne na choroby, nie zjadają ich polskie szkodniki.
