Dąb żółty, Dąb Muehlenberga (Quercus muehlenbergii) rośnie we wschodniej części Ameryki Północnej, od Meksyku po Ontario w Kanadzie. Spotykany jest raczej w głębi kontynentu, nie w stanach nad Atlantykiem.
OPIS:
W „ciepłych krajach”, na południu obszaru naturalnego występowania, dęby żółte w lasach osiągają 25 metrów wysokości, na otwartej przestrzeni bywają drzewami kilkunastometrowymi z szeroką, w starszym wieku spłaszczoną koroną. W rejonach o surowym klimacie są małymi drzewkami, czasem nawet rosną krzewiasto. Przed laty, te północne były nawet przez niektórych botaników uważane za odrębny gatunek, Quercus prinoides
Liście dębu żółtego są z wyglądu „mało dębowe” – 8-15 cm długie z dużymi ząbkami są podobne do liści kasztana jadalnego (w Ameryce bywa nazywany „Yellow Chestnut Oak”, żółty dąb kasztanowy), jesienią zmieniają kolor na żółty, czerwony i brązowy.
Jest jeszcze jedno podobieństwo do kasztanów, z punktu widzenia wielu „użytkowników” dużo bardziej istotne: żołędzie tego dębu są słodkie, bardzo smaczne na surowo, zupełnie pozbawione właściwej większości dębów goryczki (zupełnie nie zawierają taniny) Ciemnobrązowe gdy dojrzałe, mają 15-20 mm długości, są przysmakiem wielu gatunków zwierząt, jesienią trzeba się śpieszyć ze zbiorem!
UPRAWA:
Dęby żółte rosną najlepiej na stanowiskach suchych i słonecznych, źle rosną na glebach kwaśnych i mokrych. Jako jedne z nielicznych dębów lubią gleby wapienne.
Dęby żółte rosną w Ameryce również w rejonach gdzie zimą temperatury regularnie spadają do -35 C i jest tylko 120-dniowy okres bez mrozów, powinny więc być zupełnie odporne w całej Polsce.
Rosną powoli, jak większość dębów nie lubią przesadzania – na miejsca stałe należy sadzić młode.
