Dąb burgundzki, D. frędzelkowy (Quercus ceris) 120 000 lat temu rósł w całej europie. Gdy klimat się oziębił i nadeszła epoka lodowcowa ostał się tylko na jej południowych krańcach i w Azji mniejszej(w krajach anglojęzycznych jest nazywany Turkey oak, dąb turecki).
OPIS:
Dąb turecki wyrasta w duże drzewo z prostym pniem i szeroką, owalną koroną, może osiągnąć nawet ponad 30 metrów wysokości. Rośnie szybko (jak na dęby), drewno ma jednak marnej jakości i dlatego nie jest wprowadzany z powrotem do północno- i zachodnioeuropejskich lasów (chociaż klimat już mu całkiem odpowiada), bywa sadzony jedynie jako drzewo ozdobne.
Ciemnozielone liście z pofalowanymi klapami w jesieni stają się żółte i żółtobrązowe, efektownie wyglądają wiszące na drzewach przez 18 miesięcy (dojrzewają w drugim roku dopiero) 3-centymetrowej długości żołędzie w kosmatych miseczkach (stąd polska nazwa).
UPRAWA:
Dęby burgundzkie są niewybredne co do gleby odporne na warunki miejskie i suszę, należy je sadzić na stanowiskach słonecznych (tylko wtedy będą mieć ładną, regularną koronę). Są również odporne na mrozy, jednak w rejonach o ostrzejszym klimacie lepiej je sadzić na glebach raczej suchych i przepuszczalnych – na glebach wilgotnych młode, długo rosnące mogą podmarzać podczas surowych zim.
