Dąb wierzbolistny (Quercus phellos) występuje w południowo wschodniej części Stanów Zjednoczonych.
OPIS:
Dąb wierzbolistny (ang. Willow oak) swoją nazwę zawdzięcza niezwykłym, zupełnie „nie-dębowym” liściom. Od 6 do 12 centymetrów długie i ledwie 1-2 cm szerokie liście dębu wierzbolistnego mają zupełnie gładkie brzegi bez żadnych właściwych innym dębom klap czy ząbków. Do liści innych znanych nam dębów są zupełnie niepodobne!
W swojej ojczyźnie ten gatunek występuj zwykle na wilgotnych i żyznych glebach w pobliżu rzek. W takich warunkach rośnle bardzo szybko, jest źródłem drewna dla ludzi oraz pożywienia dla zwierząt. Owocować zaczyna wcześnie bo już w wieku 10-12 lat a małe (około 10 mm średnicy), łatwe do połknięcia żołędzie są chętnie zjadane przez wiele gatunków ptaków i ssaków.
Szybki wzrost, odporność na warunki miejskie (zapylenie, gorąco i suche powietrze), piękne ulistnienie latem i efektowne przebarwianie liści jesienią (na żółto i czerwono) to powody dla których są bardzo często sadzone jako drzewa ozdobne. Młode dęby wierzbolistne mają koronę stożkowatą, u starszych dolne gałęzie przewisają – pokrój mają podobny do bardziej znanych dębów błotnych.
UPRAWA:
Małe dęby wierzbolistne są wrażliwe na mrozy ale już kilkuletnie znoszą bez uszkodzeń nawet -30 C. Na żyznych i wilgotnych glebach rosną intensywnie do jesieni dlatego w rejonach o surowszym klimacie lepiej jest sadzić je na glebach raczej suchych – będą rosnąć wolniej ale szybciej zakończą wzrost latem i zdążą dobrze zdrewnieć przed nadejściem zimy.
Dęby wierzbolistne mogą rosnąć w cieniu ale rosnące na stanowiskach słonecznych mają foremniejsze korony i ładniej przebarwiają się jesienią. Dobrze znoszą okresowe zalewanie, nie lubią gleb wapiennych.
