OPIS: Najwyższe w Polsce grujeczniki osiągają 20 metrów wysokości, ale zwykle pozostają drzewkami kilkumetrowymi, często są wielopniowe. Grujeczniki są piękne o każdej porze roku. Przed rozwojem liści gałązki pokrywają się mgiełką drobnych czerwonawych kwiatków. Rozwijające się grujecznikowe listki są czerwonobrązowe i fioletowe, w pełni wegetacji liście mają odcień niebieskawy. Jesienią grujeczniki przebarwiają się na jaskrawe kolory - od żółtego do czerwonego (odcienie czerwonego przeważają zwykle na glebach kwaśnych). Więdnące lub opadające liście grujecznika wydzielają intensywną woń pierników - od tego wzięła się niemiecka nazwa "Japanischer Kuchenbaum" czyli "japońskie drzewo ciastkowe". Pokrój i wygląd grujeczników zależy bardzo od stanowiska na jakim rosną. W słońcu mają mniejsze liście, skośnie wzniesione gałęzie i regularną stożkową koronę. W miejscach ocienionych liście są większe, długie gałązki przewisają. Bardzo dobrze znosi przycinanie, można z niego tworzyć piękne żywopłoty. UPRAWA: Odporny na mrozy, czasem cierpi od majowych przymrozków (marzną młode listki). Doskonale rośnie nawet w głębokim cieniu. Jeśli ma rosnąć na stanowisku słonecznym, to gleba powinna być wilgotna. Na suchej i ubogiej rośnie słabo, ma drobne liście, często gubi je już w końcu sierpnia. Nie lubi przesadzania.   |    |