Sybirea ałtajska (Sibiraea altaiensis) to endemit występujący wyłącznie w górach Ałtaj w zachodniej Syberii. Na stanowiskach naturalnych pod ścisłą ochroną.

OPIS:
   Zupełnie u nas nieznana, sybirea ałtajska jest gęstym krzewem o zaokrąglonym pokroju. Na stanowiskach słonecznych osiąga około metr wysokości, ocieniona ma luźniejszy pokrój i rośnie nieco wyższa.
  Sybirea jest godna posadzenia na honorowym miejscu ze względu na piękne ulistnienie. Niebieskawe gładkie liście z metalicznym połyskiem są ułożone na końcach pędów w gęste rozetki - wspaniale wyglądają zwłaszcza po deszczu lub rano z lśniącymi kropelkami rosy. Jesienią przybierają barwy od żółtej przez pomarańczową i czerwoną, aż po brąz.
   Kwitnie w czerwcu i lipcu. Drobne białe kwiatki zebrane są w długie rozgałęzione wiechy.

UPRAWA:
    Sybirea jest odporna mrozy, zimą potrafi się obronić sama - liście pozostają na krzewach do wiosny, poskręcane skutecznie chronią gałązki przed słońcem i mroźnym, wysuszającym wiatrem.
   Bardzo odporna na suszę, nie lubi gleb podmokłych.

Sybirea ałtajska, liście

Pęd sybirei, widok z góry: liście tworzą bardzo charakterystyczną rozetę

Po raz pierwszy zwykle kwitną 4-5 -letnie, półmetrowe krzewy.

Kilkunastocentymetrowy kwiatostan złożony jest z setek białych kwiatków

Jesienne barwy sybirei ałtajskiej, liście opadną dopiero wiosną.