OPIS: Krzew, w najcieplejszych rejonach Polski może wyrosnąć w drzewko. Oto co pisze o styrakowcu chińskim prof. Jerzy Tumiłowicz w pracy "Kolekcje dendrologiczne Arboretum SGGW w Rogowie - wyniki wieloletniej uprawy wybranych gatunków", ROCZNIK DENDROLOGICZNY Vol. 53 - 2005 : "Jest to gatunek rzadko spotykany nawet w ogrodach botanicznych oraz "...nearly always incorrectly labelled in cultivation!" (Krüssmann 1986). W Rogowie pierwsze trzy okazy, z nasion otrzymanych z Batumi (Gruzja) uzyskano w 1972 roku. Zostały one posadzone w Glinnej (w Chinach występują w 8-10 strefie klimatycznej), a jeden z nich, w wieku 31 lat, rośnie w formie drzewa i osiągnął 18 cm pierśnicy i 9,5 m wysokości (Tumiłowicz 2002). Następna introdukcja miała miejsce w latach 1985-95 i obecnie w arboretum rośnie 15 okazów z 5 pochodzeń, w dwóch przypadkach ze stanowisk naturalnych. Najlepszym wzrostem i zdrowotnością odznaczają się 10-letnie, drzewkowate okazy z nasion z Japonii (tab.1). Część okazów rośnie krzewiasto, na niektórych są widoczne nieznaczne uszkodzenia mrozowe. Z uwagi na rozległy zasięg gatunku (Chiny i Japonia) i występowanie w różnych strefach klimatycznych, wybór odpowiedniego pochodzenia nasion jest sprawą istotną." W Polsce kwitnie w czerwcu, pachnące kwiatki skupione są w grona szersze ale krótsze niż u bardziej znanego styrakowca japońskiego (Pterostyrax hispida) - mają do 15 cm. długości UPRAWA: Sadzić należy na ciepłych stanowiskach, w słońcu lub półcieniu, gleba powinna być przepuszczalna. Młode styrakowce chińskie należy zabezpieczać, nie lubią zwłaszcza wiosennych wahań temperatur. Wiosenne mrozy mogą powodować pękanie kory, uszkodzone pędy chorują.  |
 |