OPIS: W swojej ojczyźnie bywa wysokim krzewem lub nawet 9-metrowym drzewkiem - u nas zapewne osiągnąć może połowę tego, dziesięcioletnia nie będzie mieć więcej niż 2 metry. Orszelina szara jest efektowna o każdej porze roku: -od wiosny zdobią ją ciemnozielone liście, podobnie jak u spokrewnionych enkiantów tworzące rozetki na końcach pędów (cecha widoczna zwłaszcza u roślin rosnących na stanowiskach słonecznych). -w drugiej połowie lata orszelina szara kwitnie. Dzwonkowate kwiaty tworzące nawet piętnastocentymetrowe wiechy pachną przepięknie! -jesienią orszelina efektownie przebarwia liście - zwykle na pomarańczowo, czasem są żółte lub czerwone. -w okresie bezlistnym podziwiać można piękną łaciatą korę pnia i grubszych gałęzi, podobną do kory stewarcji (widoczna jest zwłaszcza u orszelin o pokroju drzewkowatym). Tą cechę trudno będzie wykorzystać, warto jednak wiedzieć, że orszelina szara posiada nieprzeciętną zdolność do akumulowania w liściach obecnego w glebie kobaltu. Sadzi się ją więc na terenach skażonych, obrotni amerykanie opatentowali nawet tą metodę do pozyskiwania tego metalu na skalę przemysłową (chyba nie wdrożono tego pomysłu). UPRAWA: W naturze orszeliny szare najczęściej rosną w poszyciu lasów, na suchych, lekko kwaśnych glebach. Bardzo ładnie rosną i kwitną również w na stanowiskach słonecznych, ale pod warunkiem, że gleba jest dostatecznie wilgotna. Nie lubią rosnąć w pełnym słońcu na glebach suchych. Na mrozy orszeliny szare są odporne, jednak młode rośliny warto trochę zabezpieczyć. Znowu może być "zima stulecia"... Nie chorują, są wolne od szkodników.   |   |