OPIS: W Polsce prawie nieznana. Rośnie mniejsza niż stosunkowo często spotykana aralia wysoka, u nas zwykle jest najwyżej trzymetrowym krzewem. Aralie są całe kolczaste. Kolce mają nie tylko na gałązkach - pokryte kolcami są ogonki liściowe, u młodych roślin znajdujemy je nawet na blaszkach liściowych. U starszych krzewów kolce złuszczają się z grubiejących gałęzi (jak u róży), mniej też pojawia się ich na liściach. Aralia chińska ma nieliczne, bardzo grube pędy (jednoroczne nawet do 2,5 cm średnicy), na końcach pędów znajdują się parasole z podwójnie pierzastych liści blisko metrowej długości. Za sprawą wyglądu, tam skąd pochodzi jest nazywana "palmą aralią". W sierpniu aralia chińska zakwita i wtedy nie można jej pomylić z żadną inną. Wyrastające na końcach pędów kwiatostany, złożone z pięknie pachnących, żółtych kwiatków to regularne stożki o wysokości i szerokości osiągającej nawet 50 cm. Po przekwitnieniu w miejscu kwiatków pojawiają się 3-4 milimetrowej średnicy owoce - najpierw zielone, potem czerwone i wreszcie w październiku wszystkie robią się granatowoczarne. UPRAWA: Aralia chińska jest niezupełnie odporna na mrozy. W chłodniejszych rejonach kraju podczas "zim stulecia" może podmarzać, ale znakomicie regeneruje - tyle, że w takim roku nie zakwitnie. W całym kraju może cierpieć od majowych przymrozków (marzną młode listki). Nim wejdzie w wiek owocowania ( 4-5 lat) rośnie szybko. Dobrze znosi ocienienie, nie lubi gleb suchych i wapiennych.   |   
|