OPIS:
Najwyższe w Polsce grujeczniki osiągają 20 metrów wysokości, ale zwykle pozostają drzewkami kilkumetrowymi, często są wielopniowe.
Grujeczniki są piękne o każdej porze roku. Przed rozwojem liści gałązki pokrywają się mgiełką drobnych czerwonawych kwiatków.
Rozwijające się grujecznikowe listki są czerwonobrązowe i fioletowe, w pełni wegetacji liście mają odcień niebieskawy.
Jesienią grujeczniki przebarwiają się na jaskrawe kolory - od żółtego do czerwonego (odcienie czerwonego przeważają zwykle na glebach kwaśnych).
Więdnące lub opadające liście grujecznika wydzielają intensywną woń pierników - od tego wzięła się niemiecka nazwa
"Japanischer Kuchenbaum" czyli "japońskie drzewo ciastkowe".
Pokrój i wygląd grujeczników zależy bardzo od stanowiska na jakim rosną. W słońcu mają mniejsze liście, skośnie wzniesione gałęzie i regularną stożkową koronę.
W miejscach ocienionych liście są większe, długie gałązki przewisają.
Bardzo dobrze znosi przycinanie, można z niego tworzyć piękne żywopłoty.
UPRAWA:
Odporny na mrozy, czasem cierpi od majowych przymrozków (marzną młode listki).
Doskonale rośnie nawet w głębokim cieniu. Jeśli ma rosnąć na stanowisku słonecznym, to gleba powinna być wilgotna.
Na suchej i ubogiej rośnie słabo, ma drobne liście, często gubi je już w końcu sierpnia.
Nie lubi przesadzania.


|



| |